Wieże Mordoru

Dziś zabieram Was na trasę, którą każdy miłośnik gór, choć raz w życiu musi zobaczyć. Jedziemy w królestwo Mordoru!

Aby zobaczyć “Mordor” i kultowe Tre Cime Di Lavaredo kierujemy się we włoskie Dolomity. Jeśli masz mało czasu, jak ja, jedź autem w kierunku Rifugio Auronzo. To dość droga atrakcja, bo za sam wjazd autem osobowym zapłacisz 30 eur (jeśli nie wrócisz tego samego dnia PRZED zamknięciem bramek, nie ma zlituj się- czeka Cię kolejne 30 eur!). Droga jest kręta i dwukierunkowa. Dojedziesz jednak bezpiecznie pod samo schronisko.

W sezonie letnim dobrą alternatywą jest wjazd autobusem, który kosztuje 8 eur od osoby. Autobus startuje z Misuriny, Cortiny oraz z Lago Antorno. Oczywiście możesz też dojść do Rifugio Auronzo w ok 2 godziny na własnych nogach.

Prawie każdy z tego miejsca rusza na klasyk nad klasyki – 10 km szlak Tre Cime Circuit. Ta bardzo łatwa technicznie trasa okrąża Cima Ovest (2973 m n.p.m.), Cima Grande (3003 m n.p.m.), Cima Piccola (2857 m n.p.m.) oraz dwa pomniejsze szczyty Piccolissima i Punta di Frida.

Najwyższy szczyt w tej grupie z pewnością śnił się wielu alpinistom śmiałkom. Został zdobyty w 21.08.1869 r przez Paula Grohmanna. Niedawno obchodzono 150 rocznicę tego wydarzenia. Powstał film dokumentalny, w którym odtworzono niesamowitą wspinaczkę technikami i sprzętem z epoki.

Trasa wokół Tre Cime jest bardzo oblegana w sezonie. Mimo, że przyjechaliśmy na przełomie września/października, na szlaku spotkaliśmy wielu turystów. Postanowiliśmy więc zmienić kolejność tras i udaliśmy się w kierunku Mordoru. Z tarasu widokowego przy schronisku Rifugio Auronzo kierujemy się w dół, przed siebie, w kierunku widniejącej na horyzoncie ścieżki. Każda z licznych nitek prowadzi w jedno miejsce, we wspomniany “Mordor”.

Tu jeszcze jest mało turystów. Większość to instagramowi łowcy ujęć, do których chcąc nie chcąc dołączyłem i ja. Widok, który czeka na nas, jest spektakularny! Szlak ma kilka wariantów i jest stosunkowo prosty. Dojście do wspomnianego punktu widokowego zajmuje ok 40 min.

Wracamy jednak do Tre Cime Circuit. Trochę luźniej zrobiło się na trasie. Widoki nieziemskie, trasa zupełnie prosta-prawie jak górska autostrada…

Wstyd się przyznać, ale znudziłem się w połowie trasy. I tak nie było szansy na więcej. Jesienny dzień chyli się powoli ku końcowi.

Pewne jest jedno. Miejsce jest warte grzechu. Wielość szlaków i widoki warte są nie tylko pieniędzy, ale i kilkudniowego pobytu. Niestety muszę jechać dalej.